Daarheen en terug

De mensheid heeft een virus, dat steeds de kop op steekt. Trouwens ook koeien schijnen ermee behept te kunnen zijn. Het gras lijkt over het hek altijd groener dus malser. Het gaat dus om het virus HIHN *) en is zeer besmettelijk. Het wordt waarschijnlijk met het DNA overgedragen. Een geneesmiddel is mij niet bekend. Wanneer treed het virus op? Een goed voorbeeld is ‘vakantie’. Men stort zich op reisbladen, reisverslagen, getuigenverslagen en wat al niet meer om maar allerlei goeds te horen over onbekende bestemmingen. Want daar gaat het om. Ergens komen waar je nog niet geweest bent. Je grenzen van je eigen wereldje verleggen. Eigenlijk is het natuurlijk niet meer dan ‘daarheen en weer terug’. Waarbij je een rustpauze houdt van zeg tien dagen op het keerpunt. Daarna ben je een ervaring wijzer, een klap geld armer en naar ik hoop, niet te moe van het uitrusten. Het virus HIHN *) steekt trouwens niet alleen de kop op bij reizen alleen. Welnee. Vaak kom je het ook tegen bij ‘ervaringen opdoen’. Dat moet je toch geprobeerd hebben, zegt men. Bij het eten van nauwelijks dode in ieder geval onduidelijke ingrediënten. Of bij inspanningen. Een marathon lopen, uit een vliegtuig springen met enkel een zeildoekje tussen jou en een smak die je niet overleeft. Sommigen proberen de rek van een elastiek uit boven op een brug boven een onaanlokkelijke afgrond. Zelfs bij religieuze uitingen kom je het HIHN *) tegen. Men is helemaal gefocust op straks en later. Het hier en nu moet je nu eenmaal door maar is volkomen bijzaak. Daar is het doel. Wat met je daar nu mee? Zoals eerder gezegd weet ik geen geneesmiddel. En moet het net als bij waterpokken. Afwachten tot de aanval weer over is. En wanneer het jeukt, een smeerseltje. En wanneer het je eigen kleine kringetje betreft? Gewoon een afspraak proberen te regelen in de trant van niet verder dan een half uurtje rijden. Dan kun je ‘daar heen en zo weer terug.’ KJR *) HIHN – “Het hier-is-het-niet-virus”