Ongerlestet mos ik wier d’rs in de binnenlaanden van et nije Kaampen weezen. Woenarven binnen daor zo as ze je ien keer ineslikt eawen prebieren ze je vor altoos vastouwen. Je koemen er nooit maar eut.
Nou add’ik nog een ouwe tom-tom op de plank leggen, die ik ooit ers ekocht adde vor as ik vaar op reaze zou. Nooit dus. Ik besluut em an de vuurreut te plakken in et Kaamper adres in te tikken.
Dat wou in ze zeen dat de route berekend zou worren. Toe bedocht ik opiens dat ik ok net zo’n slimme looptillefoon ekocht adde die allerlei kunsies kon. Waoronger ok wat mit route. Ik besluut dat mitien te prebieren. Wannaar ik dan nog niet op zo’n adressien in Kaampen vor m’n vergaodering kon koemen, worde et teed vor een chauffeur. Ok in etoetst in et mins van de tillefoon zeen ok dat de route bereked zou worren.
Et mins van de tom-tom was de eerste in zeen dat ik in zuid-oostelijke richting mos vertrekken. Nou, ik wist zelf ok wel waor Kaampen arges lag, dus ik ging de gewoene weg, de Domeneisweg op.
De dames van de tom-tom in van de tillefoon wazzen et ielemaol mit eenkanger iens. In ze priezen m’n richtingsgevoel in bevestigden elke keer dat ik goed rien.
Tot vorbij Nagele arges. Toe ging et mis. De dames adden allebeie een verskillende miening. In al wazzen et virtuele dames mit zwoele stimmen, dat is toch bijna even arg as levende dames die woorden eawen. Je kunen as man dat niet goed wier, wat zeg ik, je kunen dat niet eawen.
Ik liet de tom-tom praoten in drokte de nije tillefoon, die op de stoel naost m’n lag, eut, docht ik.
Et mins van de tom-tom krieg m’n euteandelijk in et woenarf vor de duur van oenze vergaoderplekke. Ik stopte de tillefoon in et plastic zekkien bij wat angere papieren in belde an.
Wat laoter zatten we in een kringetjen. De vuurzitter et een gewoente om al z’n vergaoderingen te beginnen mit een klean vertellesien eut een boekien. Disse keer niet angers. Et ging over een papegaoitjen dat nor et laand van liefde zocht in in elke richting zuuven dagen vleug in mar niet goed terechte kwam. Je voelden de kloe naoderen toe de papegaoi euteandelijk een laand zag dat em arg bekind vuurkwam.
“Hij had” zeen de vuurzitter in vor ie z’n zin kon ofmaken, klonk eut meen plestic zekkien: “bestemming bereikt”.
